Pengantar desain arsitéktur, prospek padamelan na saé

Desain arsitéktur, dina hartos anu jembar, mangrupikeun disiplin anu nalungtik arsitektur sareng lingkunganana. Arsitéktur mangrupikeun disiplin anu ngalangkungan téknologi rékayasa sareng humaniora sareng seni. Seni arsitéktur sareng téknologi anu kalebet dina arsitéktur, ogé aspék éstétis sareng praktis seni arsitéktur salaku seni praktis, sanaos aranjeunna jelas béda tapi raket, sareng beuratna gumantung kana kaayaan spésifik sareng struktur wangunan. Béda sareng bénten pisan.

Desain arsitéktur sering dilaksanakeun antara kaputusan lokasi gedong, jinis wangunan sareng biaya wangunan. Maka, desain arsitéktur mangrupikeun prosés penyesuaian operasional sareng spésifikasi lingkungan, panggunaan, sareng kaayaan sareng sarat ékonomi. Proses ieu henteu ngan ukur nilai praktisna, tapi ogé nilai spiritualna, kusabab susunan rohangan anu diciptakeun pikeun naon waé kagiatan sosial bakal mangaruhan cara jalma ngalih di dinya.

Arsitéktur mangrupikeun disiplin anu ngulik wangunan sareng lingkunganana. Tujuanna pikeun nyimpulkeun pangalaman kagiatan arsitéktur manusa pikeun ngabimbing nyiptakeun desain arsitéktur, ngawangun lingkungan sistem anu tangtu, sareng sajabana. Eusi arsitektur biasana kalebet dua aspek téknologi sareng seni.

Objek panilitian arsitéktur tradisional kalebet desain wangunan, kelompok gedong sareng jati interior, perencanaan sareng desain kebon lanskap sareng désa perkotaan. Kalayan ngembangkeun arsitektur, arsitektur lanskap sareng perencanaan kota laun dibédakeun tina arsitektur sareng janten disiplin anu kawilang mandiri.

Objektif pikeun jasa arsitéktur henteu ngan ukur jalma alami, tapi ogé jalma sosial, henteu ngan ukur pikeun nyumponan sarat matéri jalma, tapi ogé pikeun nyumponan sarat spiritualna. Maka, parobihan produktivitas sosial sareng hubungan produksi, parobihan politik, budaya, agama, kabiasaan hirup, jsté, sadayana ngagaduhan pangaruh caket kana ngawangun téknologi sareng seni.